Dagboekje tot aan de geboorte
21 december 2021:
Vanmorgen na het eten, wilde Femte naar buiten. Ze wilde graven. Is bijna een half uur bezig geweest en daarna heb ik haar maar naar binnen gehaald. Je begint dus nu te merken dat het einde in zicht is.
Vanmiddag is ze een stukje mee gaan wandelen bij ons aan de plas.
Ze krijgt het echt zwaar. Ze zit zichzelf in de weg. Ze is onrustig. Wil constant naar buiten. En dan maar graven tussen de hortensia's. Ze zoekt ons steeds op en vindt het vervelend als we er niet zijn. Ook ligt ze graag op ons bed. Dan mag ze niet, want dan kan ik haar niet in de gaten houden. Dan maar bij haar in de mand en zo vast met de puppy's knuffelen. Hahahaha.
20 december 2021:
Femte krijgt het steeds moeilijker. Ze heeft nu zelfs moeite om op de bank te springen. Wel lachen om te zien. Maar zielig voor haar. Haar temperatuur is nog steeds hoog. Dus de komende 24 uur gelukkig nog geen puppy's.
Mijn achterneefje logeert hier een paar dagen en Femte en hij zijn helemaal gek van elkaar. Die kroelen wat af op een dag.
19 december 2021:
Lekker kroelen met onze dochter Sharone.
18 december 2021:
Weinig tot niks te vertellen. Femte was het er vanmorgen niet mee eens dat ze niet mee mocht. Nog steeds schrikt ze soms van haar pupjes. Ze begon ze vanmiddag te likken.
Nu kan je de pupjes zien als ze ligt. Ik kan er een filmpje van maken, maar daar zie je het heel slecht op. Misschien van de week als ze nog krachtiger zijn.
Vanaf morgen ga ik beginnen met 3x per dag haar temperatuur te meten. Als de temperatuur ineens gaat zakken, dan gaat het binnen 24 uur gebeuren. Nog 2 dagen en dan "mogen" ze geboren worden. Stel dat ze vandaag of morgen geboren worden dan gaan ze dood. Het luistert allemaal heel nauw. Ik ben er niet bang voor dat het morgen gaat gebeuren. Daar is ze veel te rustig voor.
Sinds een paar dagen krijgt ze 3x per dag eten. Dan vindt ze helemaal niet erg. Ze heeft zoooooooon honger. Gewoon zielig.
17 december 2021:
Voorlopig de laatste wandeling met z'n 4en. Als alles goed gaat dan mag Femte ergens in februari weer mee. En dan is ze er echt weer aan toe. Tot die tijd zal ze alleen onze straat en omgeving zien. Ik moet haar echt tegen zichzelf beschermen. Vanmorgen dacht ze nog een konijn te zien en dan heeft ze ineens geen erg meer in haar dikke buik.
En de kraamkamer is klaar:
16 december 2021:
Vandaag een begin gemaakt in de huiskamer om die om te bouwen naar een kraamkamer. Morgen gaan we weer verder. Het is een hoop gesjouw.
Morgen mag Femte nog 1x mee wandelen en dan is het afgelopen. Ik merk dat ze er steeds meer moeite mee heeft. Ze begint nu achter ons aan de sjokken. Vannacht kwam ik om half 3 thuis van het werk en Femte lag op onze slaapkamer in haar mand. Ze draaide zich op haar rug en moest ik haar buikje aaien. Zo lief. Ze wordt steeds knuffeliger. Heerlijk.
De zithoek verplaatsen:
Tegelvloer nog schoonmaken voordat het zeil er overheen gaat:
Stukje zeil op de vloer:
De eerste hekken van de ren staan er inmiddels:
Morgen weer verder. Op mijn gemak alles op zolder uitzoeken en naar beneden halen en de werpkist neerzetten.
15 december 2021:
Vanmorgen ons rondje weer gemaakt. Ipv vooraan lopen, loopt ze nu wat meer te struinen.
Maar mollen opgraven is toch het mooiste wat er is. Niet dat dat ooit lukt hoor.
Ze had het zo naar haar zin, dat ze eigenlijk geen zin had om al naar huis te gaan:
Na de wandeling was het natuurlijk wachten om naar de dierenarts te gaan.
Uitslag: een buikje vol.
14 december 2021:
Ineens besef je dat het nog maar een dag of 10 is voordat het allemaal zo ver is. Aan het einde van de week gaan we de kraamkamer opzetten. Huiskamer voor de helft leeg en naar de serre. Gewoon dus de rommel verplaatsen. Hahahaha.
Morgen is nog even een spannende dag. Dan wordt de röntgenfoto gemaakt.
Aan Femte begin je nu wel te merken dat ze het zwaarder krijgt. Zij is altijd bij alles haantje de voorste. Met alles. Nu heeft ze moeite met rennen. En Femte is normaal gesproken echt razend snel. De honger is er voor in de plaats gekomen. Schooien deed ze eigenlijk nooit, maar nu staat ze met vragende ogen bij je boterham. Ze wandelt nog steeds mee. Als ik ga merken dat dat te zwaar voor haar gaat worden, dan is het afgelopen.
De pupjes kan je nu vrij goed voelen. Vorige week moest je je heel erg concentreren om iets te kunnen voelen, maar nu een klein beetje druk op de buik en je voelt een pupje. Dat is zooooooooo bijzonder. Nog een week en dan probeer ik een filmpje te maken van de buik, want dan springen ze er bijna uit.
Ik probeer vanaf vandaag elke dag iets te schrijven.
Honger:
