Kooikerhondjes van de Kytomba

 

Buikje en gewicht van Liske


Dag van de dekking
Week 1, 30 januari 2017


12,65 kilo

Week 5, 27 februari 2017

13,00 kilo

Week 6, 6 maart 2017

13,40 kilo

Week 7, 13 maart 2017

14,10 kilo

Week 8, 20 maart 2017

14,80 kilo

Week 9, 27 maart 2017

15,50 kilo

              29 maart 2017

15,90 kilo

              31 maart 2017

15,90 kilo

1 april 2017:

Pfffft. Wat een nacht. Gisteravond rond half 10 begon Liske met hijgen. We weten dat dit 12 tot 24 uur kan duren. Maar slapen durf je dan niet meer. We hebben de nacht opgesplitst. Ik tot 3 uur wacht en daarna Eus. Leve Netflix. hihihi.

Liske ligt al van 21.30 uur gisteravond te hijgen. Haar mandje wordt keurig uitgegraven. Je wordt moe als je haar ziet.

Het is nu 10.45 uur. Nog steeds geen pupjes. We wachten nu op de 1e perswee.

31 maart 2017:

Qua gewicht is Liske niet meer aangekomen de laatste dagen. Maar dikker wordt ze zeker wel. Ze heeft moeite om op de bank te springen. Soms haalt ze het net niet. Dan moeten we wel lachen hoor.

Ze is nog steeds rustig, maar............haar temperatuur begint wel te dalen.

Zou het een 1 april grapje gaan worden?????

30 maart 2017:

Weinig te melden vandaag. Liske is nog steeds rustig. Het is nu wel te zien dat de pupjes zijn "ingezakt". Liske heeft vandaag ook nog gewoon gegeten.

Ondertussen slapen wij heel onrustig, terwijl Liske wel rustig slaapt. Hihihi.

Zou het toch een 1 april grapje gaan worden?

29 maart 2017:

Jippie. De kritische dag is voorbij. Vanaf vandaag mag het gebeuren.

Wat wordt ons meisje toch dik. Knuffelen vindt ze helemaal geweldig. Ze is ook echt niet graag meer alleen. Eten als een bouwvakker. Zo lang ze nog blijft eten is er nog niets aan de hand. Het moment dat ze haar eten laat staan is de dag dat "het" gaat gebeuren. Voor vandaag dus nog niets aan de hand. Ze slaapt nog rustig. Is nog geen nestje aan het graven enz enz.

Vanmiddag mocht ze mee. Een rondje varen over de plas bij ons. Ze genoot met volle teugen.



27 maart 2017:

De vermoeidheid begint nu een beetje toe te slaan bij Liske. Ze slaapt veel.

Afgelopen zondag de ren en werpkist klaar gezet. Alle puppy spullen weer van zolder gehaald. Een grote doos incontinentie onderleggers gekocht. Zijn heel handig in de werpkist. Nemen al het vocht en bloed op tijdens de bevalling en daarna alle urine van de kleintjes.

Alle batterijen van het fototoestel zijn opgeladen. Geitenmelk hebben we ook al volop ingeslagen. Is het niet nodig voor de pupjes dan krijgt Liske het. Die is er dol op. Liske krijgt na de bevalling per dag een kilo energie vlees. Het eten is dan niet aan te slepen. Plus al het nodige geitenmelk en allerlei ander eten. Als de moeder het goed heeft, dan hebben de pupjes het ook goed. 

Kortom: alles staat klaar en nu is het wachten op Liske. Vanaf dag 57 (dinsdag 28 maart) is het geen probleem als de pupjes geboren worden. Aan haar gedrag te zien zal dat zeker nog niet gebeuren. Ze is nog te rustig. Laat de kleintjes nog maar een paar dagen groeien. Das beter.


20 maart 2017:

Zaterdag is Liske voor het laatst mee geweest naar het bos. Het was gelukkig niet zo warm, want van de week was het een heerlijke 17 gr en toen kon je merken dat het al zwaar begint te worden voor ons meisje. Rennen achter de konijntjes zit er niet meer in. De buik zit in de weg.

Je kan de pupjes nu steeds beter voelen. Ze kan zich ook al moeilijker verzorgen. Ze kan er niet zo goed meer bij. Gelukkig helpt haar moeder Winja haar daar regelmatig mee. Wow. Het is nu echt aftellen. Eind volgende week is het al zo ver.

13 maart 2017:

Van de week voor het eerst de pupjes gevoeld. Wat een bijzonder gevoel. Liske lag lekker lepeltje, lepeltje tegen mij aan op de bank. Mijn hand om haar buikje en dan toen voelde ik het. Allemaal nog heel zachtjes.

Liske wandelt nog steeds mee in het bos, maar dat zal nu geen dagen meer duren voordat het teveel wordt voor haar. Achter de konijntjes rennen doet ze al niet meer. Dat is teveel van het goede.

6 maart 2017:

Haar buikje begint nu echt serieus te groeien. Op de staande foto's zie je het niet zo goed, maar haar rug is al flink breed. Op de liggende foto zie je het bollende buikje al heel goed.

27 februari 2017:

Vandaag was het eindelijk zo ver dat we een echo konden laten maken. Ik had al wel het idee dat ze drachtig zou zijn. Ze werd al een beetje dikker en haar tepeltjes werden groter. Maar altijd hou je in je achterhoofd dat ze schijnzwanger kan zijn. Het aftellen is begonnen.



E-mailen
Map